Mijn stapjes

Vrijdag 9 februari, deze dag stond al een tijdje geblokkeerd in mama's en papa's agenda. Vandaag maken ze voor de tweede keer een foto van mijn hersentjes.

2u: ik word wakker, ik heb gedroomd dat papa thuis is gekomen van snowboardverlof en aangezien ik toch veel last heb van slijmpjes waardoor ik weer veel overgeef, word ik wakker zodat ik papa terug kan zien.

Waarom blijf ik toch overgeven? Komt het doordat mijn maagje reageert als er eten in komt, komt het omdat ik zelf niet kies wanneer ik genoeg heb? Mama en papa zitten al bijna een jaar met de handen in het haar, waarom komt er hier geen oplossing voor?

Kon ik het maar vertellen, maar dat is moeilijk als je een baby'tje bent. De pap bevalt me niet, maar waarom juist?!

Sinds een paar weken begin ik slechter en slechter te eten. Hoe komt dat? Dat kan ik mama en papa nog maar moeilijk vertellen.

Ik ga twee keer per week naar de kine. Elke keer leer ik weer iets nieuw of krijg ik weer goede punten omdat ik weer erg goed geoefend heb. Natuurlijk doe ik sommige oefeningen liever dan andere.

Wat is er vandaag gebeurd? Waarom geeft moetje me nu ineens wortelpuree? Ik vond het wel heel lekker, zo lekker, dat ik meer dan een blokje opat.

We zijn weeral 3 maanden verder en het is het nog eens tijd om naar het CEPRA te gaan. Mama en papa zien er zoals elke keer weer erg tegen op, zeker nu ze weten dat waarschijnlijk het zitten zal besproken worden.

Papa en mama hebben aan mijn logo gevraagd of er ook iemand langs zou kunnen komen ivm met mijn spelvaardigheden. Ik vind het erg moeilijk om dingen te grijpen en daarom is spelen op mezelf heel moeilijk. Vandaag kwam Katia op bezoek met leuke spulletjes.

Vandaag wordt mijn PEG-sonde vervangen door de Mic-Key Button. Weer vroeg uit de veren.