Wat een domper, ik geef terug over...

Sinds gisteren geef ik terug over en niet eens een beetje. Stelselmatig begon ik de laatste weken terug over te geven. Hoe kan dat nu? Ik was nog zo blij dat ik er vanaf was.

In begin was het enkel 's morgens dat ik weer een klein tufje deed. Mama en papa dachten dat het vooral kwam door de slijmpjes die 's morgens op mijn maagje lagen, maar stilaan begon ik ook overdag terug bij elke voeding wat gulpjes en tufjes te doen.

Sinds gisteren zijn we dan ook weer helemaal bij af en komt mijn pap bij elke voeding er uit in watervallen. Ik zie aan mama en papa dat ze het echt jammer vinden, eindelijk was het net iets gemakkelijker geworden doorheen de dag voor hen, omdat ze mij niet telkens om de twee uur nieuwe kleertjes moesten aangeven, tijdens de voeding niet heel de tijd naast me moesten zitten om de pap terug op te vangen. Ze konden wat 'geruster' mij plat  leggen om mij te verschonen, de stress van het eten was er zowat af. Hoewel... De laatste maand, omdat ik weer ziek ben geweest, wilde ik weer geen patatjes eten. Mama moest weer van bij nul beginnen, met veel toeters en bellen, een aantal lepeltjes aanbieden, die ik dan weer steevast weigerde. Gelukkig hield ik op dat moment mijn papje nog goed binnen waardoor ik heel de dag sondevoeding kreeg en enkel 's avonds een aantal lepeltjes groentepap.

Sinds begin deze week eet ik weer een potje van 120 gr groentepap, maar daar hebben mama en ik weer een maandje voor moeten zwoegen. Samen met 'babytv', mama, veel liedjes, lukt het me om deze 120 gr in een half uurtje op te eten. Pfff, voor mij is dat echt niet zo gemakkelijk hoor. Bij elke hap, moet ik me concentreren om de puree binnen te slikken en niet te kokhalzen. Dit een half uurtje aan een stuk, dan ben ik best moe hoor, maar ook wel heel fier als mama het lege potje laat zien...

Hopelijk is het overgeven weer enkel een periode en komt het weer goed wanneer ik helemaal van mijn slijmpjes af ben, die ik nog steeds wil ophoesten sinds ik ziek ben geweest. Mama en papa hopen dit zo erg, want zelfs die kleine en best ongewone stap vooruit maakte dat iedereen hoopvol en gelukkiger was. En dat, is toch wat ik heel graag wil. Dat is mijn wens voor 2019, terug een periode zonder overgeven.