Vandaag ben ik al 4 weken grote broer!
Sommigen hadden het waarschijnlijk al gehoord, anderen misschien nog niet, maar 4 weken geleden ben ik op 10 januari om 10u 's ochtends grote broer geworden van Simon!
Omdat mama de laatste vier weken samen met papa op de roze wolk leefden en natuurlijk ook heel druk hadden met mijn klein broertje en ik, heeft mama nu pas de tijd gevonden om een blogje te schrijven over mijn broertje Simon.
Op 10 januari 2019 werd ik fiere grote broer van de kleinste Cools. Mama en papa wilden altijd al een groot gezin en zelfs na mijn geboorte, werd deze wens niet onder stoelen of banken gestopt. Half mei ontdekten mama en papa dat er voor mij een broer of zus op komst was, en jawel, deze zus of broer zou exact 2 jaar later dan ik geboren worden, hoe speciaal is dat?!!
Omdat er tijdens mijn geboorte alsook met de controles en echo's vooraf veel fout is gelopen, besloten mama en papa nu de opvolging van de zwangerschap alsook de bevallling, een geplande keizersnede om veel risico te beperken, in het Universitair Ziekenhuis in Antwerpen te laten doorgaan. Tijdens de echo's bleek al heel snel dat de opvolging in Antwerpen zoveel beter verliep dan ooit gebeurd is tijdens de opvolging in Turnhout toen mama zwanger was van mij. Eigelijk zou dat toch niet mogen, want je ziet, snel en vluchtig, en er wordt veel niet of gedacht te zien, zoals bij mijn armpje. Mama en papa waren nu natuurlijk veel aandachtzamer en kritischer tijdens de bezoekjes bij de gynaecoloog. Bang afwachten tot de bevalling want je weet nooit...
Gelukkig verliep alles vlot tijdens de zwangerschap en kwam de geplande keizersnede steeds dichterbij. Op 10 januari om 7u 's morgens melden mama en papa zich in het UZA aan. Nog eventjes aan de monitor en dan richting OK voor de sectio. Op dat moment was ik samen met Moetje en Vokke onderweg naar Antwerpen want mama en papa wilden mij graag heel dichtbij als mijn broer of zus werd geboren. Of het een broer of zus ging worden, was ook nog een verrassing want mama en papa wilden ook deze keer het geslacht niet weten, dus dat maakte het nog spannender. Mij maakte het niet uit, ik was al heel benieuwd waarom ik zo 's ochtends naar UZA werd gereden en ik was wel zeker dat het niet voor een controle of een operatie was deze keer.
Om 11u30 belde papa Moetje op met het heugelijk nieuws dat mijn broertje geboren was en dat hij Simon zou heten. Samen met Moetje, Vokke, Oma en Tante Mel gingen we snel eventjes kijken naar dat kleine baby'tje. Zo schattig!
Ik was ondertussen al moe aan het worden, dus na een klein bezoekje nam Oma me mee richting Turnhout zodat ik een dutje kon doen, wel met de belofte dat we 's avonds terug op bezoek gingen om mijn kersvers broertje te bewonderen.
Nu, vier weken later, is Simon elke dag bij ons thuis. Ik ben helemaal niet jaloers met de gedeelde aandacht. Simon is een heel braaf baby'tje en ik vind het super leuk om naar hem te kijken als mama hem verschoont, papa tegen hem praat en vooral wanneer hij op mijn schootje wordt gezet. Dan glunder ik en zet ik mijn grootste glimach op. Zo blij met hem als broertje erbij!