Stand van zaken ten huize Cools
Al een heel tijdje geleden dat er een update kwam over mij, tja, kleine zus zat daar voor iets tussen. In de zomer werd ik nog eens grote broer! Ondertussen zijn er weer heel wat zaken veranderd maar het belangrijkste is vooral dat het met mij een stuk beter gaat.
First things first, vanaf augustus mag ik mezelf grootste broer noemen. Jaja, een kleine meid kwam bij ons gezinnetje. Lees hier het blogje. Was weer een hele belevenis tijdens de zomer. Ondertussen is mijn zusje weeral 5 maanden oud en ben ik super blij met haar erbij!
Maar hoe gaat het nu met mij? Het laatste dat ik vertelde was dat ik nog vaak last had van slijmvorming. Wat we ook deden, ik bleef in het voorjaar tot en met de zomer, reutelen, proesten en hoesten. Alles had ik na een tijdje achter de rug. Van aerosolen tot IPV toestellen, verscheidene antibioticakuren... Niets bleek te helpen. Daarnaast kreeg ik zo nu en dan last van de buikkrampen door al die medicatie die ik neem, dat het lipbijten toch sneller terugkwam dan gevreesd.
Pfff, tot september 2021 ben ik hiermee blijven aanmodderen. Nadien kwam er verbetering.
Tijdens de consultatie bij de longarts werd er samen met mama en papa gezocht naar oorzaken die deze chronische bronchitis in stand hielden. De enige optie die we nog niet onderzocht hadden was mijn aspiratie tijdens het drinken. Ik drink namelijk super graag appelsap en sinds een tijdje kon ik gretig van een bekertje drinken, wat fijn en lekker was. Toch werd er door de longarts en nadien ook door een logopediste mijn 'drinkgedag' in vraag gesteld. Drink ik wel juist? Verslik ik me niet tijdens of net na het drinken?
Om dit na te gaan werd er een slikfilmpje gemaakt. Ik moest, wel niet in de optimale omstandigheden, drinken van mijn appelsap met een extra goedje in. Terwijl ik dronk, maakten ze foto's en een filmpje zodat de dokters konden nagaan welke weg de vloeistof nam. Wat bleek, ik aspireerde (verslikte) een heel kleine hoeveelheid van de vloeistof, waardoor deze in mijn longen terecht kwam. Dit wil zeggen dat wanneer ik anders drink, dit ook gebeurt en zo telkens dat beetje vloeistof voor ontsteking zorgt in mijn longen en slijmen aanmaakt. Conclusie van de artsen: niet meer drinken via de mond.
Geen lachertje als je weet dat er sindsdien bijna geen druppel meer door mijn mondje is gegaan. Mama en papa waren in begin best kritisch en konden moeilijk geloven dat dit nu het verschil zou maken. Maar toch, een kleine maand later, werd ik beter en verdwenen de slijmen en daarmee ook de verschillende toestellen voor mijn longen, die waren niet meer nodig. De antibiotica die ik 3x per week als onderhoud inneem, hebben we wel behouden voor de zekerheid.
Naast dit alles houden we ondertussen ook de darmen onder controle door tijdig in te grijpen met medicatie.
E nhup, hier is dan de goede Florisman, eentje zonder pijntjes en zeurtjes, eentje die ondertussen ook de maagzuurremmer grotendeels heeft kunnen afbouwen en eentje die gelukkig is.
Mama en papa kruisen hun vingers en hopen dat ik voor een tijdje zo stabiel mag blijven, want weet je, zo wil en kan ik ook veel meer leren en ben ik op dit moment een leergierig kindje in de klas. Ik oefen erg met met kijkcomputer. Maar dat verhaal, is voor een ander blogje. ;-)