Sonde naar de darm

Vandaag is er beslist om de sonde door te steken naar mijn darm, duodenaal heet dat dan. Hiermee wordt de maag gepasseerd, waardoor ik alle voedsel binnen zal houden.

Dokters hebben alles eens op een rijtje gezet. Na een dagje observatie zijn zij tot de conclusie gekomen dat het overgeven waarschijnlijk neurologisch wordt bepaald. Wil zeggen dat mijn hersentjes weer iets verkeerd hebben geprogrammeerd. Ik geef niet terug door de pap, maar heb een kokhalsreflex mezelf eigen gemaakt, wat maakt dat ik te pas en te onpas kokhals. Als ik dan net papje heb gekregen en mijn maagje vol zit, kan het zijn dat ik door die reflex veel mijn mijn voeding terug geef. 

Ik heb wel al mijn voedingsstoffen nodig, dus lijkt het de dokters beter om de sonde door te steken naar mijn darm. Niet zo simpel geklaard die klus.

Er wordt nog een tweede sonde gestoken naar mijn darm. Dit is een beetje een gok, want de verpleger steekt deze en door een foto op de radiografie kijken ze dan of deze goed zit. Na twee pogingen is het dan gelukt. De maagsonde mag eruit en ik krijg nu pap door het andere buisje. Dat buisje gaat ook door mijn neus, langs de maag tot in mijn darm.

Nu word ik weer enkele dagen in observatie gehouden om te kijken of dat me goed doet en het terug geven weer mindert. Voor mama en papa zijn het emotioneel zware dagen. Ze vinden het zo erg voor mij dat ik dit allemaal moet meemaken. Ze zorgen goed voor mij en ook mijn lieve familie leeft mee. Ze brengen mij elke dag een bezoekje en mama en papa knuffelen mij zo vaak als het kan.