Mijn eerste 'speciale' piercing ;-)

5u15... mama en papa maken mij stilletjes wakker. Ik weet eigenlijk niet waarom, want ik ben een redelijk goede slaper en slaap normaal wel wat langer.

Beneden wordt er een nieuwe pamper aangedaan, maar ook het buisje wordt uit mijn neus getrokken. Ik krijg kleertjes aan en hup, zo vroeg al de auto in.

Toen we in het ziekenhuis arriveerden, kregen we een kamertje toegewezen op de pediatrie. Ik moest mij zo'n lelijk blauw jurkje aantrekken (is dat niet voor meisjes trouwens??!!) en wachten tot de dokter zou komen. Vandaag gaat het dus gebeuren, meer eerste speciale piercing wordt gezet, jammer genoeg is het niet zo'n hele mooie maar wel een hele praktische om te kunnen eten. 

De dokter komt ons halen maar blijkbaar ben ik nog niet lang genoeg nuchter. Weeral een foutje van de dokter die ons gezegd had dat 3u vannacht wel kon. Ach ja, deze keer niets levensbedreigend maar toch, weer eventjes wachten. Ik merk dat mama heel zenuwachtig is. Ze is zo bezorgd. Papa vindt dit ook niet leuk, maar dat is ook mijn papa hé, die is altijd stoer en sterk. 

Na een uurtje langer wachten, mag ik dan toch mee naar de operatiekamer. Mama gaat met me mee. Ik word op een tafel gelegd en de dokters vragen nog een aantal zaken aan mama. Ik kijk rustig rond, veel lichtjes en veel geluidjes. Plots krijg ik een maskertje opgezet. Mama blijft tegen mij praten maar ik voel dat ze verdrietig wordt. ik vind dat maskertje echt niet fijn maar ik word zo moe, dat mijn oogjes wegdraaien en ik mama nog in de verte hoor.

Een half uurtje later word ik wakker in een andere kamer, auw... ik heb pijn aan mijn buikje waar die piercing zit. Ik begin hard te wenen maar al gauw is papa bij mij die mij troost. Ik moet nog eventjes in deze kamer blijven totdat ik goed wakker ben. Dan mag ik mee naar de kamer op de pediatrie en dan zie ik mama ook weer terug. Die staat nu buiten de wachten omdat enkel maar papa binnen mocht op de recovery.

Terug op mijn kamer krijg ik eerst water toegediend via die piercing. Kijken de dokters of er geen lekkage is. Met melk zou dat kunnen ontsteken met water niet. Ik krijg genoeg pijnstillers om de pijn te onderdrukken. Zo krijg ik om de 4u een andere pijnstiller. Dat maakt dat ik niet zoveel pijn meer voel en dat ik rustig een dutje kan doen.

Geen lekkage, dus ik mag eindelijk weer wat eten! Deze nacht blijven mama en ik nog hier, zodat ze ons goed kunnen opvolgen mocht er nog iets mislopen. Mama en papa bestellen een lekkere sushi terwijl ik mijn papje via mijn nieuwe sonde binnen speel. Dat lukt goed en ik geniet ervan dat ik geen draadje meer door mijn neus heb. 

Ik ga goed slapen vannacht als die pijnstillers hun werk doen. Maar ik vertrouw op mama, dat zij op tijd en stond aan de verpleging mijn pilletjes vraagt. Kijk maar eens... Dit is mijn coole piercing ;-)