Mic-Key button, mijn tweede piercing

Vandaag wordt mijn PEG-sonde vervangen door de Mic-Key Button. Weer vroeg uit de veren.

5u15 werd ik weer gewekt. Kleertjes aan en in auto gezet, zoals je kan zien, ben ik niet meteen een ochtendbaby, maar vandaag moet ik weer naar mijn tweede thuis. Net aangekomen, ontmoeten wij toevallig Line en Guus op de gang. Line is een vroegere vriendin van papa en Guusje is een jongetje dat te vroeg is geboren en een hersenbloedinkje heeft gehad. Guus heeft dezelfde diagnose dan ik gekregen en moet vandaag onder de MRI-scanner.

Wel leuk voor mama en papa dat ze wat 'compagnie' hebben tijdens het wachten. We worden weer naar een kamertje gebracht en ik moet weer zo'n stomme blauwe jurk aan, maar gelukkig wacht mama daar nog mee.

Tijdens het wachten is het buiten heel mooi weer geworden en zijn er regenbogen. Die zullen wel speciaal voor mij en Guusje vandaag tevoorschijn zijn gekomen, dat brengt geluk.

De verpleegster komt ons halen . Deze keer gaat papa mee naar de operatiekamer. Wat gaat er nu juist gebeuren en waarom? De PEG-sonde is een sonde dat niet kan vervangen worden, enkel wanneer ik in slaap word gedaan. Door het plaatsten van de Mic-Key Button, kan deze wel om de drie maanden vervangen worden en ook de sonde om de twee weken. Dit is praktischer en hygiënischer. Hiervoor moet ik nog wel een laatste keer onder narcose om de PEG eruit te halen.

Alles is vlot verlopen en ik word deze keer wakker met zowel mama als papa in de recovery. Het was niet druk, dus dat kon voor de verpleging. Eerst voel ik me dan niet zo lekker van de verdoving maar stilaan gaat dat dan beter.

Terug op de kamer vertelt de verpleger hoe die button werkt. Veel verschil is er niet, dus mama en papa zijn direct mee.  

Het is bijna middag en ik mag eindelijk eten. De pap wordt aangekoppeld en begint te lopen. Amai, ik had honger. Voldaan val ik in slaap. Mama en papa leggen mij in de buggy en gaan samen met Line en Guus ook iets eten in de cafetaria. Daar praten ze wat bij over de situatie en hoe goed wij het doen.

Deze keer moet ik niet met mama in het ziekenhuis blijven, ik mag naar huis, alles is in orde.