Ik geef niet terug, ik geef over, heel de dag door
Waarom blijf ik toch overgeven? Komt het doordat mijn maagje reageert als er eten in komt, komt het omdat ik zelf niet kies wanneer ik genoeg heb? Mama en papa zitten al bijna een jaar met de handen in het haar, waarom komt er hier geen oplossing voor?
Vele baby's geven wel terug, vaak wordt dat dan onder de noemer 'reflux' geplaatst.
Reflux wordt als volgt omschreven: Reflux is het terugvloeien van de maaginhoud naar de slokdarm. Dit verschijnsel komt bij zuigelingen zeer vaak voor. Het treedt even vaak op bij jongens als bij meisjes, en zowel bij borstvoeding als bij flesvoeding. e slokdarm is een gespierde buis die het voedsel van de mond naar de maag stuwt. Aan de overgang van de slokdarm naar de maag zorgt een sluitspier ervoor dat het voedsel in de maag blijft. Bij zuigelingen is deze overgang evenwel nog niet volledig ontwikkeld. Hierdoor kan er maaginhoud terug naar de slokdarm gaan.
Bij mij is dit toch een ander verhaal. Sinds ik drie maanden oud ben, ben ik erg beginnen overgeven. Je kan echt wel zeggen dat het bij mij overgeven is en niet terug geven zoals de meeste baby's doen. Toch dachten de dokters in het begin dat ze dit nog onder de noemer reflux konden plaatsen, maar nu ik bijna 1 jaar oud ben, weten ze wel beter.
Het is te zeggen, echt veel beter weten de dokters het niet hoor, er is geen oplossing voor mijn vele overgeven doorheen de dag. Het begint 's morgens al, bij mijn eerste ochtendpap. Mama of papa maakt de pap klaar en sluit de sonde aan. De pomp (die mijn eten door de sonde pompt) wordt opgezet. Deze pomp kan je instellen op snelheid. Zo kreeg ik in mei nog continue voeding, dat wil zeggen, heel de dag door hele kleine beetjes. Dit was zo ingesteld met de pomp op 36 ml/u. Nu staat mijn pomp al veel sneller, dat hebben mama en papa de laatste maanden opgebouwd, zodat ik toch in blokken leer eten.
Als ik 's morgens mijn eerste papje krijg, is dat een flesje van 135 ml dat ik tegen 205 ml/u krijg. Dat wil dus zeggen dat ik over een flesje van 135 ml zo'n 3 kwartier doe. Dat is niet zo snel als een ander kindje van mijn leeftijd zou drinken, maar wel al immens snel voor mij, ik die van een continue voeding kom sinds mei.
En dan begint het, als ik rond de 70 ml zit, begin ik erg veel last te krijgen. Ik begin te hikken, te kokhalzen, met als gevolg dat er een heel deel van de net gekregen pap weer gans uit komt. Dit doe ik soms echt met fonteinen. Zeker en vast geen fijn gevoel en veel opkuis en was voor mama en papa. Dit blijft zo duren tot ik mijn papje op heb. Maar ook dan is het niet gedaan, na mijn papje proberen mama en papa mij zolang mogelijk recht te houden, want als ik bijvoorbeeld moet verschoond worden en ik plat word gelegd, komt er ook nog een deel naar boven. Dit maakt dat ik elke voeding 1 of 2 keer omgekleed moet worden omdat ik helemaal nat ben van mijn eigen overgeef. Mama heeft een foto genomen na een uurtje eten, die staat hierboven afgebeeld.
Helemaal niet leuk en dit gebeurd dan om de 2 uur, want ik krijg om de 2 uur weer opnieuw 3 kwartier pap. Als het dan avond is en ik mijn laatste papje heb binnen geworsteld, ga ik slapen en hopen mama en papa dat ik niet dadelijk al overgeef in mijn bedje omdat mijn papje nog niet gezakt is
Ook ' s nachts hebben we hetzelfde verhaal. Ik krijg 's nachts een groot deel van mijn voeding, namelijk 440 ml, maar dit tegen een snelheid van 75 ml/u. Dat wil zeggen dat ik een 6-tal uurtje met de beetjes eten krijg in mijn slaap. Als ik 's nachts dan eens wakker word, wat niet abnormaal is voor kindjes van mij leeftijd, hoop ik dat mama of papa snel aan mijn bedje zijn, want het eerste dat ik doe als ik 's nachts wakker word, is overgeven. Heel mijn bedje onder en meestal ook wel mijn slaapzak en pyjama. Gelukkig slaap ik op mijn buikje, zo kan ik zeker niet stikken in mijn overgeef als mama of papa het wat later horen. Natuurlijk moet ik dan even bekomen nadat mijn maagje weer heeft opgegooid en mag ik een uurtje op mama of papa haar of zijn schoot zitten. Ik merk dan wel dat mama of papa heel moe zijn, maar ik ben op dat moment nog zo misselijk dat ik de slaap niet terug kan pakken.
Gelukkig kan ik dan na een uurtje wel terug slapen, hoewel dat wel telkens spannend is voor mama of papa. Ik bedoel daarmee dat wanneer zij mij weer terug leggen in mijn vers opgemaakt bedje, het best wel eens kan dat ik doordat ik word neergelegd, ik weer moet overgeven en dan kan alles weer van nul beginnen.
Ik zou zo graag niet meer overgeven, zodat ik terug die vaste voeding kan proberen, ik mij beter in mijn vel zou voelen en mama en papa niet heel de dag door alles moeten opkuisen en moeten wassen. Samen met de dokters zoeken mijn ouders wel naar een oplossing zoals indikken van pap, maar dan heb ik weer last van mijn darmen. Er is echt geen uitweg. Hopelijk groei ik hier toch nog uit zodat deze zware last verleden tijd kan zijn.