Eerste stap in de grote wereld

28 januari, mijn eerste grote stap in de wereld, een heel speciale dag.

Rond 11u30 stonden mijn mama en mijn papa weer aan mijn bedje, een beetje later dan anders , maar dat maakt niet uit. Papa had vanalles bij. Een reistrolley en een koelbox, 'zo raar' dacht ik toen. Ik voelde het, er stond iets te gebeuren. Ik heb me dan ook maar super chill gedragen gans de dag in het UZA. Ik was werkelijk een voorbeeldbaby: klein, schattig, lief maar af en toe met een zurig geurtje erbij of al plassend op de verzorgingstafel, dat hoort er natuurlijk ook allemaal bij. Papa heeft nog een laatste keer onder het toeziend oog van Valerie (de verpleegster) een sonde gestoken naar mijn maagje. Leuk vind ik dat helemaal niet, maar papa doet het fantastisch goed, hij was met glans geslaagd. Iets na 16u kwamen mama en papa af met allemaal kleertjes die ik boven mijn rompertje moest aandoen, en nog een jas. Echt allemaal heel vreemd.

Vlak voor ik met papa en mama richting Turnhout vertrok, kwamen Sofie en Stijn nog even goeiedag zeggen. Dit zijn de mama en papa van mijn buurjongetje in box 12, Morits. Wij zijn ook nog langs June en Lois geweest een tweeling. Die waren echt nog heel klein, geboren op 27 weken, maar ondertussen al 33 weken oud.

En toen gebeurde het. Ik ging voor het eerst van mijn vloer af, voor het eerst geen piepjes , geen alarmpjes, ... Ik wist niet goed wat er gebeurde, ik dacht, hier moet ik me super cool houden, niet laten merken dat ik bijna in mijn broek doe, gewoon mijn baby-pokerface opzetten en doen of er niets aan de hand was. Ik was gewoon om altijd in een lekker warm kamertje te liggen, ik voelde voor het eerst een koud briesje op mijn snoetje, echt raar.

Dan kwamen we aan papa zijn mega coole pimp mobile, ik herkende de wagen onmiddellijk, een Audi A4 van het jaar 2000, werkelijk een droomwagen voor iedere baby van 3 weken oud. Ik zweefde richting Turnhout in ware luxe, onderweg heb ik zelfs een dutje gedaan. En dan het moment suprême... eindelijk thuis!